Prolog: Na dole śniegu bardzo mało. Postanawiamy zaatakować Kasprowy. W połowie zielonego szlaku pojawia się więcej śniegu. W niektórych miejscach nawiało tyle puchu, że porobiły się kilkumentrowe zaspy. Jednak im bardziej w las tym więcej lodu, a mniej śniegu-dziwne... Po walce z utrzymaniem pionu na lodzie docieramy na szczyt. Pogoda bardzo niepewna. Po słowackiej stronie przewalają się czarne chmury. Widoczność marna. Część GSów jest za tym, aby atakować Świnicę (albo Starorobociański- skąd się tam wziął to nie wiem), a część by zostać na Kasprowym i nie ryzykować. Pierwsza grupa atakuje Świnicę, a druga ciągle się waha. Po kilkunastu minutach dyskusji, co dalej robić przecieramy oczy ze zdumienia. Podczas gdy po słowackiej stronie kłębią się chmurzyska, to na północnym zachodzie dumnie, znad chmur, prężą się Beskidy. Odpuszczamy Świnicę, focimy i zachwycamy się widokami...
Poniedziałek 06.01.14 (Trzech Króli)
...budzę się przed 9. Dziwne. Budzik mam przecież nastawiony na godzinę 10. Idę do łazienki. Patrzę za okno. Mgła. Lecz gdzieś wyżej nieśmiało przebija się słońce. Walczę z myślami. Zerkam w stronę niepościelonego, kuszącego, ciepłego łóżka. Termomentr pokazuje ok. 3 stopni na zewnątrz... Przed oczyma przelatuje mi ciepłe śniadanie, które mógłbym zjeść po tym, jak obudzę się godzinę później. Tyle argumentów za tym, by zostać w domu... A jednak przełamuję się. Biorę plecak z pokoju, aparat i statyw z biura, pakuję się do auta i po 15 min. od obudzenia jestem u podnóży hołdy w Dębieńsku. Gdy jechałem autem na miejsce miałem nadzieję, że będzie dane mi patrzeć na swoją rodzinną miejscowość, która będzie pokryta mgłami. Nadzieje szybko pryskły. Pokonując autem 3-kilometrowy odcinek między domek, a podnóżem hołdy zauważam, że mgła coraz bardziej się "rozchodzi". No nic, zawsze to chociaż poranny spacerek na czczo zamiast wylegiwania się w łóżku... W kolejne 15 min. podchodzę na szczyt. Co prawda widok na Dębieńsko nie zwala z nóg, ale za to w kierunku południowym i wschodnim... Znów Beskidy... Znów dumnie prężą się ponad chmurami... Znów nieograniczony zachwyt nad otaczającym krajobrazem... Tyle, że tym razem na żywo...
Zdjęcia:
https://picasaweb.google.com/1097710177 ... nsko060114#
Część II
Miało być spokojnie, bez gonitwy, bez długich dystansów...Celem było powspominanie licznych wycieczek w Beskid Żywiecki. Tak też było.
Miejsca, które w dużej mierze związane są z dzieciństwem, z rodzinnym wyjazdami... Ileż to razy spałem na Rycerzowej...? To tam wypowiedziałem swoje pierwsze, całe zdanie. To tam posilałem się pyszną jajecznicą na śniadanie ok. 5 lat temu podczas mojej pierwszej samotnej wycieczki w góry. To na Przegibku spędzało się u Pani Ani w schronisku wiele weekendów z rodziną i znajomymi. To z Bendoszki do schroniska zaliczyło się mnóstwo niezapomnianych zjazdów na sankach. To w tych rejonach zdobywałem pierwsze "szlify" górskie. To właśnie tamte okolice odwiedzam za każdym razem z wielką przyjemnością i sentymentem...
Wycieczka krótka, bo trwała niecałe 24 godziny, a połączona troszkę z pracą. Po załatwieniu kilku spraw w Pszczynie, Bielsku i Żywcu ruszamy do Rycerki. Potem nocleg na Rycerzowej. Następnego dnia spokojnie idziemy na Przegibek i Bendoszkę. O 13 schodzimy do auta, by zdążyć jeszcze do Skoczowa.
Więcej w fotorelacji:
https://picasaweb.google.com/1097710177 ... ka30310114
Kilka zdjęć:
taka zwykła-niezwykła Hołda...fantastyczne masz te fotki 
A lany Porter jest u Pani Ani?
