tym bardziej, że była to moja pierwsza wycieczka w ten rejon Tatr.Decyzja o wyjeździe zapadła można powiedzieć nie z dnia na dzień, a z godziny na godzinę. Niespodziewany urlop w pracy, pakowanie kilku rzeczy do plecaka i … pobudka o 2.00 w nocy żeby o 6.30 zameldować się już w Zakopanem. Busik za jedyne 6 zł i o 7.30 walczę z Doliną Chochołowską. Pogoda taka sobie, na szlaku żywego ducha, a tempo niezłe. Wybija 9.00 a ja już stoję przed recepcją schroniska, gdzie niestety dowiaduję się, że miejsc wolnych brak (nie licząc gleby oczywiście). Z nadzieją, że jednak po południu coś cię zwolni ruszam na szlak. Podejście na Grzesia raczej bez historii, chociaż pogoda zaczyna się poprawiać, a wraz z wysokością widoki też zyskują na atrakcyjności. Szczyt zdobyty ! panorama przecudna, ale nie pytajcie o szczegóły
. Na szczycie nie wiadomo skąd pojawia się kilkanaście osób. Krótki popas i ruszam dalej w kierunku Rakonia. Widoki coraz ładniejsze, ludzi coraz więcej chociaż zdecydowanie mniej niż w szczycie sezonu. Na Rakoniu robię dłuższą przerwę zachwycając się Rohaczami i podsuszaną kiełbasą . Teraz czas na decydujący atak szczytowy na ponad dwutysięczny Wołowiec. Wdrapuję się tam nadspodziewanie szybko (jak na moje lata ) a tu kolejna porcja estetyczno – krajobrazowych doznań. Mógłbym tu siedzieć nawet godzinę, ale doliny wzywają. Niestety schodzenie Wyżnią Chochołowską po kamiennych „schodkach” jest trochę wk.. denerwujące, ale jakoś dałem radę. Miejsce w schronisku na szczęście się znalazło i nie musiałem starych kości poniewierać po podłodze.
Nowy dzień budzi się piękny i słoneczny. Na szlak ruszam o 8.00. Jest cicho, a poranne mgiełki jeszcze snują się wśród chochołowskich szałasów. Odbijam na żółty szlak w Dolinę Iwaniacką. Oj ale las przetrzebiony !! właściwie wcale go nie ma. Mozolnie wspinam się na Przełęcz, a później pędzikiem do schroniska na Hali Ornak. Tutaj oprócz spraw kulinarnych nie wydarzyło się nic ciekawego. Jako, że nigdy nie było mi po drodze nad Smreczyński Staw tym razem nadrabiam tą zaległość. Pięknie tu, więc odpoczywam. Pora jednak wracać do domu, ale nie najkrótszą drogą. Tym razem wchodzę w Wąwóz Kraków. Bajecznie ! O jest też drabinka, a nawet łańcuchy. Przejście Smoczej Jamy po mokrej skale to już full wypas
.Pewnie niewiele w tej relacji treści merytorycznej, a więcej osobistych zwidów zwykłego góroholika, ale może kogoś przynajmniej zdjęcia zainteresują.
Zapraszam.
https://picasaweb.google.com/Dariusz251 ... _SSr5irggE
- gratulacje 
.
no faktycznie jest tam jakaś kłódka, jak to odblokować ?
