Dzień 1. Dolina Kościeliska (Wąwóz Kraków - Staw Smreczyński - Polana Kominiarska)
Niestety po nocnej podróży moje siły nie były największe, a pogoda też jeszcze nie była fantastyczna. Przez szczyty Tatr przewalały się chmury, nie było sensu iść wysoko. Nastawiłam się jednak na poznanie nowych miejsc, dlatego postanowiłam wreszcie zwiedzić Wąwóz Kraków. Nie wiem czemu tyle z tym zwlekałam, wąskie przejścia pomiędzy skałami rzeczywiście robią wrażenie. Na szlaku jednak ludzi jak na lekarstwo, a jest jeszcze dosyć mokro. Po pokonaniu drabinki, gdzie zaczyna się trasa jednokierunkowa, zobaczeniu jak wygląda trasa z łańcuchami… niestety wycofałam się. Nigdy nie byłam w jaskini, a samej jakoś nic mnie tam nie pcha, a przecież miał to być wyjazd relaksacyjny. Zeszłam więc na dół i poszłam do schroniska na śniadanie. Tam pogapiłam się na Bystrą, następnie udałam się do Stawu Smreczyńskiego, gdzie znowu się pobyczyłam kawał czasu.
Jak zgłodniałam, to znowu poszłam do schroniska na herbatę, było to typowe zabijanie czasu, ale było mi baaardzo przyjemnie tak móc się polenić. Chciałam jeszcze odwiedzić Dolinę Lejową, ale po drodze turyści mówili, że wszystko tam płynie, błoto jest do kolan itp., więc poprzestałam na zdobyciu Przysłopu Kominiarskiego i powrocie tą samą trasą do Kir.
Dzień 2. Kuźnice – Boczań – Hala Gąsienicowa – Dol. Pańszczycy – Krzyżne – Dol. Pięciu Stawów Polskich – Wielka Siklawa – Palenica
Od rana pogoda jak żyleta. Postanowiłam zdobyć niezdobyte, czyli Krzyżne! Trasa urzekła mnie niesamowicie. Dolina Pańszczycy jest tak inna, tak zaskakująca, tak piękna, jest tam tak mało ludzi… Normalnie och i ach! Kozice, trochę wdrapywania się na łatwe skałki. Widoki z samego Krzyżnego zapierające dech w piersiach… Co to musi być z Orlej Perci… Nie mam pojęcia, ale to musi być coś niesamowitego.
Zejście z Krzyżnego jest dość mozolne (wolałabym takimi osypującymi się kamieniami wchodzić, ale takie zdobywanie Krzyżnego jest bez sensu), nie mogłam się doczekać, kiedy się skończy. W Dol. Roztoki na szczęście poznałam dwóch sympatycznych kolegów, którzy, mam nadzieję, zawitają tutaj (Sebastian i Kamil), gdyby nie ich towarzystwo, to chyba bym nie dotarła do Palenicy. Nogi wchodziły mi w pewną część ciała, chłopakom z resztą też, ale oni wracali z trasy Kasprowy – Świnica – Kozi Wierch… Na asfalcie wymijali nas każdego rodzaju turyści
Dzień 3. Morskie Oko – Dolinka za Mnichem – Morskie Oko – Czarny Staw pod Rysami
Nie za bardzo wiedziałam co ze sobą zrobić, jakoś bałam się Tatr Zachodnich, bo zwykle nie trafiam tam na pogodę… Więc udałam się do Morskiego Oka, którego większość moich znajomych nie lubi, uznałam, że udam się tam tylko sama. Zależało mi na zdobyciu Czarnego Stawu pod Rysami – wyżej już raczej nie pójdę, bo to szlaki nie dla mnie, a samo zdobywanie Czarnego Stawu raczej nikogo nie kręci
Najpierw jednak poszłam ceprostradą do Dolinki za Mnichem. Nigdy nie zapuszczałam się w jej głąb, a jest tam cudownie! Świstaków niestety nie zobaczyłam, ale była kozica, która obserwowała mnie z góry. 
Szlak na Wrota Chałubińskiego, na które nawet miałam chęć, odstraszył mnie stromizną. Dlatego wróciłam nad plażę nad Morskim Okiem, po minięciu kilku saren i ogromnym wysiłku wejścia w upale nad Czarny Staw, uznałam, że moje zdobycze dnia są jak najbardziej zacne i mogę być z siebie dumna.
Na asfalcie niestety złapała mnie burza (grzmiało już nad Morskim Okiem, a lać zaczęło już na Włosienicy), także wszystkie goretexy miały porządny test…
Dzień 4. Dol. Małej Łąki – Przełęcz Kondracka – Kuźnice
Dzień wyjazdowy i zarazem od rana gorący, wszystko sugerowało, że popołudniu będzie porządna zlewa, więc nie chciałam wypuszczać się zbyt wysoko. Poza tym moje siły ulegały już wyczerpaniu, a stopy wołały „dość!”.
Początkowo miałam przejść z Dol. Małej Łąki tylko do Strążyskiej, ale po drodze stwierdziłam, że chyba jednak trochę sobie pobłażam. Dlatego chcąc poznać nowy szlak, wybrałam się Głazistym Żlebem na Przełęcz Kondracką i była to właściwa decyzja, bo szlak jest ciekawy i daje niepowtarzalne widoki.
Sam żleb jest bardzo uciążliwy i stromy, usypują się z niego kamienie, a niższe partie okropnie śliskie (ale może to po ulewie z dnia poprzedniego). Nie polecam go do schodzenia! Na Przełęczy Kondrackiej było mnóstwo ludzi idących na Giewont i Kopę Kondracką, a ja cieszyłam się, że cel już został zdobyty i mogę na luzie się podelektować widokami. W Kuźnicach byłam trochę za szybko, bo już ok. 14, ale zaraz zaczęło przeraźliwie grzmieć, w szybkim tempie szłam do Zakopanego, ale burzy w mieście jednak nie było, ciekawe czy była w Tatrach, gdzie zostało mnóstwo turystów…
Będzie to dla mnie niezapomniany wyjazd! Mimo, że pojechałam sama – czułam się fantastycznie, cieszyłam każdą chwilą. Pogoda wreszcie mi dopisała, oby jak najwięcej takich wyjazdów! Każdego dnia zaszłam do miejsc, gdzie nigdy przedtem nie byłam. Teraz do odkrycia pozostają mi Tatry Słowackie…
Zapraszam na picasę, gdzie trochę bardziej szczegółowo opisałam trasy: https://picasaweb.google.com/1018025537 ... a2013Tatry#
Pozdrawiam Was serdecznie
Zwłaszcza na to Krzyżne bym się pisała, bo samotnie to tak trochę nie teges... 
piękna wędrówka 
Szkoda, że nie mogłam tym razem z Tobą powędrować, bo Krzyżne mam w planach jak na razie. Fajnie spędzone dni, na pewno odpoczęłaś od codzienności.