relację w tym tygodniu z wypadu, na którym… właściwie w ogóle miało mnie nie być. Weekend zapowiadał mi się całkowicie niegórsko, ale jak tu wysiedzieć na tyłku przy TAKIEJ pogodzie?! I tak oto jadąc w busie do Krakowa z nosem przylepionym do szyby obserwowałam kolorowy szał za oknem i zaczęłam się powoli łamać. Ostatecznie złamałam się wieczorem, by po 3 godzinach snu, zwlec resztami woli swoje zwłoki z łóżka i doczłapać na busa, do którego po chwili wsiadła Ania. W Żywcu wpakowałyśmy się (razem z Kasią) Łukaszowi do samochodu a stamtąd jeszcze kawałek do Przełęczy Kocierskiej, gdzie czekał już Adrian z drugim Łukaszem. Szybkie rozlokowanie samochodów i o 7 ruszyliśmy czerwonym szlakiem w stronę Potrójnej.
Co prawda nie jestem jakąś zagorzałą fanką Beskidów, ale jedno muszę przyznać- w taki piękny jesienny dzień jak ubiegła niedziela jest to według mnie dużo lepszy wybór niż Tatry.
I tak oto wędrowaliśmy sobie niespiesznie kolorowym lasem, szurając liśćmi pod stopami. Temperatura wręcz letnia, więc śmiało można było pomykać w krótkim rękawku i krótkich spodenkach
Na Potrójnej fajne widoczki. Tylko ostre słońce wiszące tuż nad Tatrami przeszkadzało w zrobieniu dobrych zdjęć. 
Wstąpiliśmy na chwilę do chatki i zrobiliśmy sobie popas na werandzie a następnie ruszyliśmy dalej.
O Chatkę pod Potrójną zahaczyłam tylko ja z Adrianem i gazą- fajne miejsce- tylko widoków tym razem zero, bo ulokowane jest w środku lasu. Ale z całą pewnością trzeba przyznać, że zarówno sama chatka jak i jej otoczenie ma swój klimat.
Czerwony szlak poprowadził nas dalej ku Łamanej Skale, gdzie postanowiliśmy poszukać (z sukcesem) Wodospadu oraz groty, znajdujących się w okolicy.
A następnie prosto na Leskowiec, gdzie spotkaliśmy Małą Iwkę z córkami. Ludu taka masa, że o miejsce było ciężko. Ale w sumie nawet jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało, gdy tak leżałam sobie i wygrzewałam się na słońcu czekając na resztę, która pomaszerowała do schronu coś zjeść. A potem jeszcze kolejną godzinę
Ciężko się było zebrać, ale w końcu trzeba było. Tym razem wybraliśmy szlak zielony. Przy Gibasówce zastał nas zachód słońca. Tzn. Aniołek z Kasią podziwiały zachód, my trafiliśmy już na resztki.
Wkrótce zapadł zmrok, więc dalszą drogę pokonaliśmy w całkowitych ciemnościach. I tak oto mimo że wybraliśmy inny szlak powrotny, by nie powielać tej samej drogi widzieliśmy figę.
Wypad jak najbardziej udany i co tu dużo pisać- załapaliśmy się na ostatni dzwonek, patrząc na to, co się dzieje za oknem i jeśli wierzyć zapowiadanym na następne kilka dni prognozom…
więcej fotek:
moje
https://picasaweb.google.com/1082872992 ... 1473508850
aniołka:
https://picasaweb.google.com/1009243588 ... oyCu6CvtAE#
Adriana:
https://picasaweb.google.com/1091508489 ... redirect=1
gazy:
https://picasaweb.google.com/1030915209 ... directlink
. Było super lajtwo 
- szybkobiegacze okazali "miłosierdzie" 
. Szkoda tylko , tej trasy przez Gibasówkę już po zmroku , choć też zbyło ciekawie 
.
- LukE83 
.
... niewiele brakuje 
, żeby Blankowca holować pod górę 
dolega , to nie wiem 
