Środa – przez Rusinową Polanę na Gęsią Szyję
Choć ranek był niepokojąco pochmurny i mglisty, postanowiłyśmy wybrać się na Gęsią Szyję po drodze wstępując do bacówki na Rusinowej Polanie. Mgły rozwiały się dopiero tuż przed polaną, a naszym oczom ukazało się stadko owiec, które – jak nam powiedział baca – już za chwilę mały zostać spędzone na zimowy odpoczynek na podhalańskich dziedzinach. Ciepłe oscypki z bacówki miały smak, który śmiało mógłby konkurować z największymi atrakcjami regionalnymi świata, a orzeźwiająca żentyca nadała naszemu życiu zupełnie nowy wymiar.
Mgła na Gęsiej Szyi nie pozwoliła nam cieszyć się widokami, a jest czego żałować, bo z dolomitowego wierzchołka, zwanego Waksmundzkimi Skałkami, roztacza się podobno widok na 50 szczytów Tatr Wysokich i Bielskich. Wierzymy na słowo...
Poszłyśmy dalej, mijając jarzębinowe zagajniki (zwane przez górali skoruśniakami, bo jarzębina to skorusa), których jesienne kolory parę razy zwaliły nas z nóg. Wieczorem wstąpiłyśmy jeszcze w gościnne progi Schroniska w Dolinie Roztoki, na herbatę i szarlotkę (nie mylić z szarotką
).Czwartek – Bielovodską Doliną do Litworowego Plesa
Bielovodska Dolina słusznie nazywana jest „najbardziej alpejską” z tatrzańskich dolin, została w całości wyrzeźbiona przez lodowiec i ze szlaku do plesa często było widać, że ma kształt litery U (trzeba w tym celu spojrzeć za siebie). Szlak biegnie w górę doliny (w sumie jest to ok. 1000m podejścia, które czuć w nogach, choć początkowo wygląda niewinnie). Zaczyna się od trasy przez górnoleglowy las, a potem wspina wieloma zakosami. Na którymś z zakrętów, miedzy kosówkowo-jarzębinowymi zaroślami widać było Kaczą Siklawę (ciekawostka: w języku Słowackim ten wodospad nosi nazwę ich wieszcza narodowego - Pavla Orszagha Hviezdoslava).
Kolejny zakos wyprowadził nas na próg dwóch dolin – Kaczej i Litworowej. Za Litworowym Potokiem widać było jeszcze Zielony Staw w Dolinie Kaczej, a my poszłyśmy w górę Doliny Litworowej. Nazwa pochodzi od pięknej, rosnącej wzdłuż potoku rośliny, przypominającej wielki koper, która zwie się arcydzięgiel litwor
. Surowe piękno Litworowego Plesa zrekompensowało nam kilkadziesiąt minut żmudnego podejścia. Potem już z powrotem tą samą trasą, choć w przeciwnym kierunku, więc jakby nieco inaczej .Piątek – Doliną Roztoki do Siklawy i Doliny Pięciu Stawów Polskich
Dolina Roztoki sprawia wrażenie, jakby Tatry były na wyciagnięcie ręki. Potok Roztoka płynie przez kosodrzewiny tworząc liczne kaskady, co rusz widać jarzębiny (których kolory znów zwalały nas z nóg), a w prześwitach – jak to się ładnie mówi - ziołorośla. W końcu - Wielka Siklawa. Na tle wodospadu odbyłyśmy obowiązkową sesję zdjęciową, ryzykując zdrowiem i życiem na śliskich wygładzeniach (zapewne polodowcowych), ale cóż – piękne ujęcia wymagają poświęceń
. Jeszcze kilka (kilkanaście?) fotek przy obłędnie błękitnych stawach i doszłyśmy w końcu do Schroniska w Dolinie 5 Stawów. W środku była – obowiązkowo – herbata i szarlotka, a przy wyjściu przeżyłyśmy „atak” dzikich kaczek, które śmiało i odważnie domagały się od turystów kanapek Skróciłyśmy sobie nieco drogę czarnym szlakiem i wróciłyśmy z powrotem doliną Roztoki, zahaczając jeszcze o Wodogrzmoty Mickiewicza. I znów akcja „daj mi coś do zjedzenia”, tym razem w wykonaniu orzechówki, która prawie dziobała w nogawki. Zadziwiające, jak szybko zwierzęta nauczyły się, do czego służą turyści.I pomyśleć, że to co najlepsze czyli zjazd GS, było wciąż przed nami...
Jeszcze parę fotek:
na Taterki
i wniosek jeden jest: następnym razem mobilizacja wszelkich sił i (wszelkich) środków musi nastąpić!!!!!