Miało być inaczej!
Ale od początku…
Wakacje w tym roku mam zupełnie niewakacyjne
Miały być Bałkany na prawie miesiąc, a są pojedyncze dni wyrywane pośród trudnych spraw No, ale jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma!
Wśród różnych spraw i powinności wyłonił się wolny czwartek 22 lipca - do zagospodarowania
Sprawdzamy z Zagatką prognozy - hurra, wszystkie mówią, że burz w czwartek nie będzie! Najwyżej przelotny deszczyk.
Szukamy szlaku w Tatrach, na który obie mamy ochotę, na którym żadna z nas nie była jeszcze, na który mamy szanse w jeden dzień, uwzględniając wyjazd z Krakowa i tam powrót. No nie ma takiego
Nagle olśnienie! A gdyby tak na Babią Górę? Byłyśmy tam tylko zimą, a Perć Akademików zapowiada się bardzo apetycznie
Obie uznajemy to za doskonały pomysł - decyzja zapadła
Rano wyjeżdżamy na Krowiarki i niebieskim szlakiem udajemy się do schroniska. Chwilami świeci słońce, chwilami mży, ale tak niewiele, że nawet peleryn nie wyjmujemy. Mogłybyśmy wcześniej odbić na Perć, ale Agatka jeszcze w tym schronisku nie była, a i warto się posilić przed atakiem szczytowym
Nie jesteśmy atrakcyjnymi klientkami - wrzątek na dwie zupki chińskie i dwie kawy, oraz śmietanki do kawy to raptem 2,50 zł utargu
. Już zbierałyśmy się do wyjścia, gdy zaczęło padać. Deszcz wyraźnie przelotny, jak mówili w prognozach. Postanawiamy przeczekać - słusznie, bo po 15 minutach znów wychodzi słoneczko Wchodzimy na Perć Akademików i z każdym krokiem jesteśmy bardziej zauroczone. Ścieżka wiedzie najpierw przez las, a potem poczułyśmy się jakbyśmy wkroczyły do cudnego dzikiego ogrodu, pełnego kwiatów, ziół, krzewów i drzew, przyozdobionego gdzieniegdzie prześwitującymi skałami. Ta bujna roślinność i bogactwo zapachów zachwyca nas!
Dochodzimy do łańcuchów – nie są trudne, raczej dodają smaczku, choć oczywiście nie wolno ich lekceważyć!
Podoba nam się też to, że szybko nabiera się wysokości. Idziemy żwawo, niczego nie przeczuwając, marząc i wciąż rozmawiając o aromatycznej kiełbasie myśliwskiej, którą miałyśmy w planie na długi popas na szczycie. Nawet, gdy dochodzimy do szczytu i widzimy gęste, ciemne chmury widzę w nich raczej niezwykły urok, niż zagrożenie i focę spokojnie.
Kilka kroków przed szczytem usłyszałyśmy pierwsze pomruki burzy! Jak to?? Miał być deszcz, nie burza!! Po wyjściu na szczyt zobaczyłyśmy czarne chmury nadciągające szybko od strony Tatr! I grzmoty były coraz bliżej.
Choć ssało nas w brzuchach od dłuższego czasu, kiełbasa nadal pozostała w plecaku
Nie odmówiłam sobie jednak 2 minut sesji zdjęciowej liska. I w nogi! Najszybciej jak potrafimy zasuwamy w stronę Sokolicy. Wydawało się, że burza podąża w stronę Małej Babiej, a na Perć nie wrócimy, bo tam łańcuchy.
Do kosodrzewiny doszłyśmy w miarę bezpiecznie, ale wkrótce rozpętało się …! Grzmoty pojawiły się wokół nas – przerażone postępujemy wg instrukcji – siadamy na plecakach, łączymy nogi i struchlałe czekamy. Na plecach czujemy uderzenia gradu, kilka piorunów uderza gdzieś w pobliżu. Sporo osób mija nas szybkim krokiem, my czekamy jeszcze chwilę. W końcu burza oddala się.
Szybko zbieramy się w dalszą drogę. Burza chwilami oddala się, to znów nieco przybliża, ale my weszłyśmy w końcu do lasu i czujemy się znacznie bezpieczniej.
I wtedy stopniowo burza zaczęła zanikać i na parkingu było już po wszystkim. Rychło w czas!
A gdy wracałyśmy do Krakowa, pięknie przyświecało nam słońce!
Mam dość. Dwie burze w górach w ciągu tygodnia! Chyba zacznę jeździć nad morze!
Bardzo polecamy Perć Akademików (jeśli ktoś jeszcze tam nie był
)(*) Cytat z pisma urzędowego, które swego czasu przeszło przez moje ręce i od tej pory zdanie weszło do słownika w naszej rodzinie
Zdjęcia moje i Agatki:
http://picasaweb.google.com/jolaryd1/Ba ... 1575531698
Pozdrawiam.
A zapowiadali piękną pogodę na cały dzień... Oj, był dreszczyk przy schodzeniu w dół 
