Szlak pnie sie cały czas w górę i wpadam na 151 słupek graniczny na Przeł. Przysłop.
Znajdują sie tu dawne drewniane budki strażnicze, bardzo fajne miejsce na dziki nocleg, ławki i miejsce na ognisko z dość dużą polaną z widokiem na Słowacje a dokładniej na otoczenie doliny Vychylovki. Od tego miejsca już niebieski szlak prowadzi cały czas graniczną przecinką leśną i w niektórych miejscach jest dość wymagający
I tak pierwsze konkretne podejście na Świtkową niczym nie ustępuje niektórym szlakom w Tatrach, tam przynajmniej są jakieś występy skalne, klamry, łańcuchy lub kamienie na których można ułożyc stopę. Mam dużo szczęścia że nie pada deszcz bo pewno bym pełzł na kolanach w błocie wrzynając sie pazurami w gline aby nie zjechać na dół. Czuje sie jak na automatycznej bieżni macham nogami a ciągle jestem w tym samym miejscu. Jakoś docieram na szczyt i stwierdzam że nawet czysty jestem, tylko leciutko upocony
Chwila oddechu, na południowym ramieniu wycinka na całego, więc pojawił sie dzieki temu
wspaniały widok, aż byłem ciekaw co by było tu widać przy dobrej pogodzie. Dalej okazuje sie być bardzo przyjemnie, mijam odchodzący w lewo szlak zielony w miejscu zwanym według słowaków Talpakov Beskyd, następnie nawet o tym nie wiedząc Bukowinę i zaczyna się podejście już nie takie straszne na Beskid Bednarów. Z Bednarowa idzie sie w dół czasami nawet stromo, ale nie myślę o następnym podejściu bo sie rozpogadza i co jakiś czas wyskakuje słoneczko zza chmur, jestem już na Przełeczy Pański Kamień nieuniknione jednak jest, że za chwileczkę będę wdrapywać się i zdobywać miejce zwane Pański Kopec upamiętnione wielkim głazem.
Od teraz zaczyna sie odcinek Beskidu Równego, więc lajcik aż do podnuża Oszusa, czasem towarzyszy mi widok na słowackie szczyty Wysoka Magura i Jurikova.
Przed podejsciem na Oszusa pojawia sie żółty szlak prowadzący do Hatki Kohutik, a kawałeczek dalej duża tablica informująca o wejśćiu do rezerwatu Oszast. Tu też zaczyna się bardzo strome podejście i do tego dosyć długie. Ale warto zameldować sie na szczycie, według mnie w sercu najdzikszego rezerwatu w tym rejonie, który stanowi świetnie zachowany fragment puszczy Karpackiej. Mieszany las jodłowo,bukowo,świerkowy wydaje sie tu być nietknięty a wszyscy dobrze wiemy jak w Beskidach wymiera świerk
Na szczycie spedziłem więcej niż godzinę, świeciło słońce i nie chciało mi sie iść dalej.
Szlak nie prowadził na sam szczyt, wybieram się tam wyrażnie widoczną ścieżką by cieszyć się słabym, ale jednak widokiem z prawej strony na Rycerzowa a z lewej na orawskie szczyty. Nie chcę nawet strzelać co tam widać przy dobrej widoczności. Wracam do miejca szlaku i idąc kawałeczek w doł po lewej stronie mamy niesamowite urwisko na szczęście są odpowiednie drewniane bariery ale w zimie to raczej trzeba uważać, aby nie krzyczeć...aaaaaa
Pieknie widać połacie lasu mieszanego (w dobrym stanie świerk), jego bezmiar po same szczyty Beskidów, aż mnie ciarki przeszły jak sobie pomyślałem o świetnej przejrzystości powietrza
Trzeba jednak schodzić, wydaje mi się że nie jest tak stromo jak miałem w wejściu, ale jest to odcinek o wiele dłuższy w zejściu i nogi zaczynają to odczuwać. Kilka udanych pajacyków, pocieszam sie faktem wynikającym z mapy że muszę zdobyć jeszcze tylko Jaworzyne, a dalej będzie już lajcik do Przeł. Glinka. Gdzieś w okolicy wyjścia z rezerwatu ukazują sie rozległe widoki na pasma Orawy, ale nie jestem w stanie tego stwierdzić na sto procent, brakuje mi mapy tych terenów. 
Jaworzyna okazuje sie być całkiem miła. Jej długie ramię skutecznie obniżyło trudność podejścia ale niestety zero widoków ze szczytu. Gdybym miał wiecej siły poszukałbym jakiejś polany by coś zobaczyć, ja jednak zacząłem opadać z sił i zastanawiałem sie kiedy dojdę do tej Magury. Odcinek ten wydawał sie bardzo monotonny i nie obfitujacy w widoki, nawet nie zauważyłem że ominąłem szczyt samej Magury. Szlak w lesie w pewnym miejscu odbijał pod kątem prostym w lewo, a gdybym poszedł scieszką w prawo w gorę doszedłbym do szczytu. Dopiero na Przeł.Glinka jak spojrzałem w mapę stwierdziłem ten fakt, na ale cóż to było już zmęczenie. Na przejściu granicznym przeleżałem w trawie około godziny i jak policzyłem te słupki graniczne to wyszło mi że z samej tylko Przeł. Przysłop do Przeł. Glinka jest ok 16 km plus ok 4km z Soblówki do granicy, czyli 20-stka. W czasie tych moich smętnych obliczeń przejechały tylko trzy samochody, z tego tylko jeden w kierunku Ujsoł. Do Krawculi była tylko jedna godzinka i chodz jutro niedziela musiałem być w domu. Ruszyłem więc z buta i zacząłęm rozmowę z a(Osfaltem) jak mi dopiecze w podeszwy, uszeszedłem z dwa kilometry i pojawił się pikap z dwojgiem młodych ludzi którym jestem ogromnie wdzięczy za podwózkę do Soblówki. Serdeczne podziekowania dla Was moji Wybawcy
Pozostałe fotki
http://picasaweb.google.pl/heatthcliff/ ... g5zig-TACA#
pozdrawiam
: