Po trudach udaje mi się jakimś cudem założyć tego garba -uff od razu poczułem siłę ciężkości , która próbowała mnie wręcz przybić do Ziemi. Pierwsze kroki i poczułem się jakbym był pierwszym człowiekiem na księżycu , cholera tylko czemu tak ciężko, chyba tym razem przebiłem wszystkie rekordy ciężaru mojego plecaka -aż żałowałem iż nie ważyłem go przed wyprawą. Brian miał mi wyjść na przeciw mnie niebieskim szlakiem przez Boczan z pustym swoim plecakiem .Spotkaliśmy się mniej więcej w połowie drogi, ja siedziałem i oczekiwałem zbawienia, cudu który przyszedł z góry, uśmiechnięty.Szybkie przywitanie ,współczujące spojrzenie kolegi na mnie , a ja odpaliłem:
- może spróbujesz?.
-o k..wa pobiłeś wszystkie rekordy, co Ty tam masz?
-dodatkowy sprzęt i to o co prosiłeś-odparłem po czym podzieliliśmy sprzęt w miarę po równo i w górę podreptaliśmy. Spanie mieliśmy załatwione w Betlejemce,łóżko piętrowe ja na górze B. na dole. Po omówieniu planów na następny dzień , po strzeleniu browca położyliśmy się grzecznie do spania. Pobudkę zaplanowaliśmy na 5 rano, kierunek: Przełęcz mylna i granią w stronę Kościelca a później dalej jak czas pozwoli. Szybkie śniadanko itd ,.wyskoczyliśmy ze schronu i co : zapowiadała się wspaniała wyprawa , widoczność idealna , lekki mrozik, zero wiatru -ideał!Ruszyliśmy z kopyta w stronę Kościelca od strony zachodniej, w miedzy czasie do Zakopca miała dojechać ekipa uderzeniowa II w skład której wchodzili: Nadi, Mathpi, Michał, dojechali gdy my już byliśmy przy Karbie , poinformowaliśmy ich iż ich zadaniem specjalnym jest desant Karbu oraz oblężenie ze zdobyciem Kościelca
Małego; przed tym mieli odpocząć w Murowańcu. My w tym czasie ruszyliśmy pod zach. ściany Kościelca , nie wiem jak to się stało
, chyba sugerując się śladami poprzedników weszliśmy za daleko do góry zamiast trawersować wzdłuż dolnych ścian ; czego efektem było pomysł Briana
-chrzanić to przetrawersujemy w lewo;
-Brian ale tam to wpadniemy w gówno...oglądałem wczoraj topo same 6 i 7 drogi-odparłem
Na szczęscie udało mi się go przekonać , więc postanowiliśmy zdobyć od razu Zadnie wierzchołki Kościelca oba, i tak też się stało, gdzie postanowiliśmy poszaleć troszkę dłużej focąc , wystawiać buźki do słońca itd. Ale co dalej w prawo czy w lewo ?Problem był z jednej strony granią do Mylnej z drugiej granią do Kościelca i zdobycie go. Po dłuższej debacie wybraliśmy opcje drugą jak okazało sie później traf w "10", Brian prowadził a ja jak piesek na sznurku
za nim truchtałem. W pewnym momencie B.wpadł na genialny pomysł by ostatni odcinek sobie zejść odlotowo, ja patrzę słucham a tu nagle Brian znika po chwili słyszę duuup
-B. co Ty k..wa robisz??
-nic takiego sprawdzałem czy umiem latać?po tym stwierdzeniu nie mogłem powstrzymać się od śmiechu, ale już nie długo byłem w tym samym miejscu i już tak mi nie było wesoło tylko jakimś dziwnym trafem nie udało mi się powtórzyć popisowego numeru z lotem .
Wreszcie Przełęcz i na widoku płd. ściana Kościelca , tu postanowiliśmy trochę dychnąć , gdy nagle nie wiadamo skąd pojawił się
wiejący z różnych stron wiaterek który porwał moją rekawiczkę rzucając ja w przepaść:
-o nie , nie zgubie ponownie następnej pary rękawiczek-rzekłem do B. rzucając się w stronę przepaści, odpuściłem lecz po chwili rzekłem :
-B. będziesz mnie asekurować , biorę jeden czekan i przetrawersuje po nią, nie poddam się!Jak powiedziałem tak poszedłem , odzyskałem
i wróciłem dumny z wykonanego zadania .
W miedzy czasie ekipa szturmowców osiągnęła Karb i ruszyła w stronę Kościelca Małego , musiała się pospieszyć gdyż pozwolenie na zdobycie
tego zacnego szczytu mieliśmy tylko w ten dzień:)..Ja natomiast postanowiłem się po wspinać z B. ma Kościelec..tak sobie zdobywałem
pomału drogę byłem już przy czwartym stałem punkcie gdy w tem nie wiadomo skąd zachmurzyło się , zawiało odrzucając mnie od ściany , Briana zaś wręcz wmiotło w szczelinę.
Zaczęła się popisowa nawałnica:
-odwrót- wspólnie postanowiliśmy i szybkim krokiem co postanowiliśmy tak uczyniliśmy. Z druga ekipą spotkaliśmy się pod Karbem i tak połączona ekipa ruszyła w stronę schronu, mgła, wiatr rzucający nami jak zabawkami
, sypiąc nam śniegiem w oczy i co ?i okazało się jak łatwo pomylić w tych warunkach drogę powrotna , która normalnie trwa 30 minut
przedłużyła się w ponad dwie godziny wpadania po pas i wyżej w śnieg oraz niekończące się wpadanie w kosodrzewiny , to była
nieustająca walka jak słynny Don Kichot walczył z Młynami tak my z p....nymi kosodrzewinami
-nigdy więcej , nie cierpię kosodrzewin wrrr
Doszliśmy , doczołgaliśmy się , doturlaliśmy się dosłownie!koniec udanej mimo wszystko wyprawy zakończyliśmy w schronie gdzie przy trunków Bogów pogratulowaliśmy sobie udanej wyprawy : każda ekipa wykonała zadania w 100% i udało się przeżyć. Na drugi dzień miało być gorzej więc postanowiliśmy iść pod zmarzły staw i tam po wspina ćsię na lodospadzie , dosłownie wszyscy ...Jak się okazało rano pogoda była fatalna prawie zero widoczności ale nie wiało , co zaplanowaliśmy to wykonaliśmy , najlepsze jest w tym iż nasza ekipa desantowa nigdy nie używała raków , czekanów , tym bardziej wspinaczki lodowej , a co się okazało ?
Wspinali się lepiej niż kursanci na ścianie -wręcz rewelacja!!! Po tak udanym wspinaniu w humorach wróciliśmy do naszego schronu ja, B. i Nadi reszta ekipy zeszła z gór do domu. Nadi zjechała na trzeci dzień rano , zaś ja troszkę później,Brian zdobywał w tym czasie Świnice z sukcesem
Przepraszam że tak na szybko napisana relacja , ale myślę że fotki będą lepsze..Chciałem pogratulować : ekipie szturmowej wyprawy
oraz wspinaczki jestem pełen podziwu za ten lodowiec .Dołączam fotki:
http://picasaweb.google.com/darionn01/T ... iKoscielec#
Zobacz, co przegapiłeś...!