W pewnym momencie zupełnie niespodziewanie za naszymi plecami ukazał się pick – up z ekipą, która również planowała spędzić Sylwestrową noc w Schronisku na zamkniętej imprezie organizowanej na górze. Z sobie tylko wrodzonym wdziękiem nasza kochana Mireczka zatrzymała ów samochodzik i postanowiliśmy wpakować się całą ekipą na…kipę. I tak dotarliśmy do schroniska mijając po drodze Iwon i Mosorczyka. Na miejscu chcieliśmy zrobić wędrowcom niespodziankę i naszykowaliśmy pyszne jedzonko, które przybyło tam razem z nami. Po jakimś czasie zaczęliśmy się nawet zastanawiać co się z nimi dzieje i gdzież oni się podziewają, nawet nam przyszło na myśl, że się gdzieś „zgubili” wspólnie w lesie
Na szczęście cześć naszej ekipy kurzy, więc wychodząc na papierosa zauważyli się z Iwon i Mosorczykiem. Okazało się, że my czekaliśmy na nich w środku, a oni na nas na zewnątrz. Na szczęście jedzenia zostało tyle, że wystarczyło dla wszystkich. Przed godzinką 22 mieliśmy nie lada niespodziankę, gdyż do naszej ekipy dołączyli Gosia (przy okazji witam Cię Gosiu serdecznie wśród forumowiczów), Zbyszek i al3ksand3r.
Gdy wszyscy byliśmy już najedzeni (nawet Mosorczyk złamał swoje górskie przyzwyczajenia kulinarne i pozwolił na to, aby mięska, sałatka i inne pyszności przewalały się w jego brzuszku) i szczęśliwi zaczęliśmy wspólne fotografie, którym nie było końca.
I tak z minuty na minutę docierało do nas, że Stary Rok musi ustąpić Nowemu. Zrobiło się na tyle późno, że „odważniejsza” część nas zaczęła szykować się na wielkie wejście na Grzesia. Co prawda na jednym ze zdjęć wydawać się może, że „Grzesiowa Ekipa” liczyła wszystkich nas, natomiast tak naprawdę szturm na górę zrobili jedynie super-dzielnaIwon, Mosorczyk, Zbyszek i al3ksand3r. Tak więc reszta ekipy odprowadziła śmiałków na początek szlaku w górę i wróciła do schroniska, gdzie w atmosferze super rozmów, radości i uśmiechu czekaliśmy na przywitanie Nowego Roku. Kilka minut przed północą, zapaliliśmy pochodnię przytarganą na plecach Halinki i wyruszyliśmy w stronę kaplicy, w której odbyła się msza noworoczna dla zebranych. Po powrocie zaczęły się wzajemne życzenia noworoczne i mogliśmy w końcu uczcić Nowy Rok symboliczną lampką alkoholowego „piździka” (nazwa własna szampana Dorato o objętości 200 ml, którą stworzył na potrzeby tegoż Sylwestra Mosorczyk) i bezalkoholowego Picollo. Z dobrze poinformowanych źródeł wiem również, że nasza ekipa na Grzesiu również „popróbowała” sylwestrowego trunku i zaczęła wracać do nas. Czekając na nich w schronisku nadal trwały rozmowy i śmiechy, choć byliśmy już o rok starsi
, co nie znaczy, że mniej pozytywnie zakręceni . Około godziny 1:30 wrócili nasi śmiałkowie i już wszyscy razem biesiadowaliśmy przy tym co zostało, jeszcze ponad godzinkę. Na koniec było wielkie sprzątanie i wspólne zdjęcia przed drzwiami schronu. I tak chwilkę przed godziną 3 ruszyliśmy w drogę powrotną na Siwą Polanę. Jakież było nasze zdziwienie, gdy się okazało, że w połowie drogi powrotnej ukazał się naszym oczom ten sam samochód, który wwoził część naszej ekipy do schroniska. Żeby tradycji stała się zadość, część nas znów wsiadła na kipę i z wiatrem we włosach i uśmiechniętymi buźkami dotarła na dół. Tym razem z owej opcji nie skorzystał: tom-pi4, Mosorczyk, al3ksand3r, Zbyszek i ja 
i tak na własnych nóżkach dotarliśmy na Siwą Polanę, gdzie był czas na ostatnie wspólne fotki i pożegnania. Rozjechaliśmy się każdy w swoją stronę, zabierając ze sobą wspaniałe i niepowtarzalne wspomnienia wspólnego Sylwestra 2009.P.S. A teraz troszkę prywaty
Dziękuję Wam wszystkim za stworzenie niepowtarzalnej atmosfery i smakołyki, które przynieśliście ze sobą, a dodatkowo:
Iwon – za przygarnięcie mnie i Tomka pod swój dach i gościnę,
HalinceŚ i Mirce – za nieprzemijający optymizm i super rozmowy,
Mosorczykowi – za możliwość poznania się i przypadające mi do gustu jego poczucie humoru,
al3ksandrowi, Zbyszkowi i Gosi – za niespodziankę, jaką sprawili nam wszystkim przybywając z lekkim opóźnieniem do schroniska,
tom-pi4 – za to, że po prostu jest…
Tak mi się przypomniało: dostałam „polecenie” od administratora napisania relacji na 30 stron lecz się nie udało
ale to chyba z pożytkiem dla czytających Pozdrawiam wszystkich cieplutko…
' 
