O godzinie 8:50 dojeżdżamy na parking na Krowiarkach, stoi tam tylko 1 samochód. Jak się okazało, był to parkingowy, który powiedział nam, że szlaki są w dobrym stanie i przetarte. O godzinie 9:00 wyruszyliśmy na czerwony szlak wiodący w kierunku Babiej Góry. Po kilkunastu minutach meczącej wspinaczki na strome zbocza Sokolicy postanowiliśmy zrobić krótką przerwę na regenerację sił. Po chwili ruszyliśmy w dalszą drogę, aby po godzinie od rozpoczęcia wędrówki zdobyć Sokolicę. Był to nasz kolejny postój, podczas którego posililiśmy się i porobiliśmy kilka zdjęć. Byliśmy zachwyceni widokiem ze szczytu. Ogromne wrażenie zrobił na nas widok Babiej Góry. Po kilkunastu minutach dalszej wędrówki zaczęły ukazywać się Tatry. Widok był wspaniały. Jeszcze do tego morze mgieł poniżej, coś wspaniałego. Zaczynały się pojawiać słynne już lodowe kryształki. Na Kępie obowiązkowo trzeba było porobić kilka zdjęć. Cały czas zachwycaliśmy się wspaniałymi widokami. Dochodząc do Gówniaka kolega był przekonany, że to już szczyt. Jakie było jego zdziwienie, gdy zobaczył co go jeszcze czeka. Po 130 minutach wędrówki dotarliśmy wreszcie na szczyt. Byłem zadowolony, bo po raz pierwszy zdobyłem najwyższy szczyt Beskidów. Na szczycie wiał dość zimny wiatr południowy, wiec postanowiliśmy się schronić za skałami, które były całkowicie pokryte śniegiem. Osłoniły nas one całkowicie od wiatru, więc mogliśmy spokojnie odpocząć, posilić się i podziwiać widoki. Po kilku minutach przerwy wyruszyliśmy w kierunku przełęczy Brona. Schodząc ze szczytu spotkaliśmy 3 osoby idące w kierunku szczytu, a następnie samotnego wędrowca, którego spytaliśmy o stan szlaku z Przełęczy Brona na Markowe Szczawiny. Duże wrażenie robiła na nas przepaść po stronie północnej. Wiatr nieco się wzmógł, więc założyłem gogle. Koledzy postanowili, że w ramach rozgrzana przebiegną się kawałek. Po drodze minęliśmy jeszcze kilka osób. Jak powiedzieli tak uczynili. Doszliśmy do przełęczy Brona. Krótki postój, kilka zdjęć i czas ruszyć w kierunku nowobudowanego schroniska. Z Przełęczy Brona najłatwiej było zjechać w pozycji siedzącej, więc tak też zrobiliśmy. Było przy tym trochę śmiechu i zabawy. Po około 15 minutach dotarliśmy do nowobudowanego schroniska. Poszliśmy do goprówki coś zjeść. Słyszeliśmy od turysty spotkanego koło szczytu, że bigos jest pyszny, więc postanowiliśmy to sprawdzić. Mówił prawdę. Posiedzieliśmy chwilę i ruszyliśmy niebieskim szlakiem w kierunku Przełęczy Krowiarki, gdzie zostawiliśmy samochód. Droga przebiegała spokojnie, spotkaliśmy 3 turystów idących w kierunku schroniska. Chwila postoju przy Mokrym Stawku i ruszyliśmy w dalszą drogę. O godzinie 14:00 dotarliśmy do samochodu i udaliśmy się w drogę powrotną.
Życzę wam takiej samej pogody podczas zjazdu. Naprawdę żałuję, że nie mogę być z Wami!
fajne fotki i opis- gratuluję
Pogoda wyśmienita 
