W spotkaniu brali udział: PiotreP, Dorotka, Debeściara, heatcliff, maga, spacerowicze (Ula i Jacek), Katarynka, Iwka, ninik, Marzena, Patka, Lida, Mariusz G, goska, Adamek, Joanka, Królik, Jadzia, ania, Antoś, pantadziu, Joanna, Agzi, paweł-krk, Aga DG, anija, Nicol, Aguśka, Grzegorz, Asia, Wojtuś, GosiaB, Wuj Królika, Bigmen, Robert J.
Góry Sowie należą do Sudetów Środkowych i są jednym z największych pasm polskich Sudetów. Zajmują obszar 280 km2. Najwyższe szczyty tego pasma to Wielka Sowa- 1015m n p m,
Mała Sowa- 972m n p m
oraz oddzielona od nich przełęczami Kozie Siodło i Jugowską Kalenica- 964m n p m.
Cechą charakterystyczną tych gór są płaskie grzbiety i wyraźna asymetria stoków. Południowe zbocza są łagodne, a północne strome. Pasmo to kryje wiele nie wyjaśnionych tajemnic. We wnętrzu gór powstały potężne hale i tunele. Jednak o" Olbrzymie" - podziemnych kompleksach napiszę później, gdy będziemy je zwiedzać. Góry Sowie to jednak przede wszystkim gęste lasy, piękne widoki, zabytki i tajemnica nierozwiązanych zagadek z przeszłości.
Naszą bazą noclegową było schronisko Sowa. Na pierwszy dzień naszego spotkania zaplanowaliśmy zwiedzanie zamku Grodno i sztolnie Walimskie. Spotykamy się w godzinach przed południowych z częścią klubowiczów w Zagórzu Śląskim i maszerujemy na górę Chojna (450m).
Wraz z rozwojem osadnictwa i szlaków handlowych na tych ziemiach konieczne stało się budowanie warownych grodów i zamków, które nie tylko chroniły kupców, ludność miejscową ale były też centrum władzy administracyjnej i książęcej. I taką warownią był zamek Grodno, który zwiedzamy. Przewodnik dość ciekawie opowiadał historię obiektu. Dowiadujemy się m. i n, że składa się on z dwóch części: zamku górnego - starszego i dolnego. Duże wrażenie robi piękny budynek gdzie znajduje się brama wjazdowa.
Zwiedzających zaraz po przekroczeniu wrót witają nas pokutne krzyże i dziewica norymberska.
Dwie Małgosie współczując imienniczce robią sobie zdjęcie przed lochem gdzie zakończyła swój żywot księżniczka Małgorzata.
Legenda głosi o zamurowanej przez ojca córce, co nie chciała starca za męża. Znajduje się też tu sala tortur.
Na środku dziedzińca jest studnia do której zwiedzający wrzucają pieniążki na szczęście.
Warownia posiada wieżę z tarasem, która znajduje się w górnym zamku. Widoki z niej są przednie, panorama na okoliczne góry, Jezioro Bystrzyckie zapiera dech w piersiach.
Robimy sobie pamiątkowe fotki i idziemy na wspomniane Jezioro Bystrzyckie. Jego powstanie wymusiły powodzie nawiedzające Śląsk. W 1911 r rozpoczęto koło zamku Grodno wznoszenie wielkiej kamiennej zapory. W ten sposób powstało jezioro, które oprócz funkcji retencyjnej ma też znaczenie rekreacyjne. Nad jego brzegami znajdują się ośrodki wypoczynkowe.
Atrakcją tego miejsca jest też wiszący most przerzucony nad wodą. Niestety most był zamknięty, a sam spacer nad brzegiem akwenu również był niemożliwy ze względu na prace budowlane. Wracamy do samochodów i jedziemy do Walimia. Największą atrakcją turystyczną Gór Sowich jest kompleks podziemnych korytarzy "Riese"- Olbrzym (7 sztolni). Wybudowany podczas II wojny światowej przez nazistów rękoma więźniów z obozu Gross Rosen. Umiejscowienie kompleksu w tym miejscu nie było przypadkowe. Góry te położone są na uboczu, pozbawione ruchów tektonicznych - czyli bezpieczne. Ważnym czynnikiem było również to, że nieopodal była kopalnia uranu. Do zwiedzania udostępniono korytarze w Walimiu, w Osówce i Włodarza. My zaczynamy naszą przygodę w Podziemnych Fabrykach Walimia.
Przechodzimy z przewodnikiem przez wydrążone podziemne tunele. Czasami aż trudno wyobrazić sobie, że codziennie traciło tu życie kilkudziesięciu więźniów. Zdaniem przewodnika oglądane przez zwiedzających podziemia to zaledwie część nie odkrytego jeszcze kompleksu. Dlatego m. i n do Walimia przyjeżdżają eksploracyjne ekipy, które odkopują zawały. Po jednej z takich wypraw natrafiono tu na szyny i kilkanaście narzędzi. Duże wrażenie na nas wszystkich zrobiła ostatnia część trasy, gdy ukazali się nam pracujący więźniowie, a za chwilę zgasły światła i tylko zapalone znicze świadczyły, że właśnie tu pracowali ludzie w pasiastych ubraniach.
A z megafonu słyszeliśmy nazwiska więźniów pracujących w Walimskiej sztolni. Kończymy zwiedzanie i jedziemy na przełęcz Sokolą, skąd fioletowym szlakiem podchodzimy do schroniska. Po zakwaterowaniu zjadamy smaczną kolację i maszerujemy na Wielką Sowę, która jest doskonałym punktem widokowym (spóźniliśmy się ponieważ opiekun wieży skończył pracę o 19 ej). Na kulminacji stoi betonowa wieża widokowa o wysokości 25m .
Pierwsza drewniana stała tu już w 1886 r. Obecną wybudowano w 1906 r i pierwotnie nosiła im. kanclerza Rzeszy O. Bismarcka, po wojnie W. Sikorskiego, a teraz polskiego krajoznawcy M. Orłowicza.
Pstrykamy fotki i schodzimy do Sowy, gdzie witamy przybywających klubowiczów. Jako ostatni dotarli do nas i to dzięki Dominikowi i Marzenie ania. i Antoś. Wieczorem spędziliśmy czas przy akompaniamencie gitar ( Lida, pantadziu i Królik) śpiewając piosenki.
Drugiego dnia naszego spotkania po śniadaniu wyszliśmy na zaplanowaną wycieczkę. Trasa przebiegała: Wielka Sowa, przełęcze Kozie Siodło, Jugowska, schronisko Zygmuntówka, Rymarz, Zimna Polana, Słoneczne Skałki, Kalenica - ognisko, Bielawska Polana, Zygmuntówka, Lisie Skałki i schronisko.
Dorotka z małą grupką w której byli Antoś i Wojtuś
podążyła leśnym duktem przez Kozią Przełęcz do Jugowskiej, gdzie wszyscy się spotkaliśmy. Pozostali klubowicze czerwonymi znakami zdobyli Wielką Sowę i również przez Kozią Przełęcz dotarli do dziewczyn ( i dwóch młodzieńców). Dorotka z kilkoma osobami wyruszyła czerwonym szlakiem na Kalenicę, a reszta grupy zeszła do Zygmuntówki (po remoncie) uzupełnić płyny. Następnie w ślad za pierwszą ekipą dotarliśmy na Kalenicę. Na górze stoi 20 metrowa stalowa wieża widokowa. Wspólnymi siłami (drzewo było wilgotne) rozpaliliśmy ognisko i piekliśmy kiełbaski.
Po ogniskowej biesiadzie wyruszyliśmy w dalszą drogę. Dorotka ze swoimi wędrowcami cofnęła się do Zimnej Polany skąd duktem leśnym, dalej szlakiem narciarskim i czerwonym zeszli do schroniska Zygmuntówka. My przez Bielawską Polanę i również narciarskim szlakiem dalej trasą narciarską doszliśmy do schroniska.
Ponownie spotkaliśmy się z dziewczynami (Grzegorzem, Wojtusiem i Antosiem). Wspólnie chwilę odpoczywaliśmy ( co niektórzy czule się żegnali - Debeściara z mężem) i dalej w drogę.
Spacerowicze odłączyli się od nas i poszli zdobywać Wapnisko. Główna grupa ruszyła na Lisie Skałki, dziewczyny czerwonymi później żółtymi znakami pomaszerowały do schroniska Sowa, a Asia, Jadzia, Wojtuś, Królik i Grzegorz czerwonym szlakiem weszli na Wielką Sowę. Lisie Skałki jest to grupa skał o różnej formacji z których rozpościera się widok na pobliskie góry i schronisko Orzeł.
Dołączyli do nas przy skałkach spacerowicze. Wracaliśmy zielonym szlakiem do Koziej Przełęczy. Z przełęczy czerwonymi znakami poszli na Wielką Sowę Agzi, AgaDG i pawełkrk. Pozostali wrócili żółtym szlakiem do schroniska. Wszyscy spotkaliśmy się w Sowie. W sobotę dotarli do nas RobertJ, eska i bikmen. Po kolacji rozpoczęliśmy wspólne biesiadowanie. Jednym z punktów wieczoru było pożegnanie Królika jako admina. Od wszystkich uczestników spotkania Grzegorz wręczył Markowi pamiątkową książkę za włożoną pracę na rzecz klubu.
Następnie rozdaliśmy pamiątkowe znaczki i zaczął się quiz na temat wiedzy o Górach Sowich. Szczęśliwymi wygranymi byli Iwka, GosiaB, heathcliff i AgaDG - gratulujemy.
Rozmowy i zabawa towarzyszyły nam przez cały wieczór.
Na niedzielę zaplanowaliśmy zwiedzanie największego kompleksu "Riese" - Włodarza. Schodzimy do Przełęczy Sokola i żegnamy się z aniją i spacerowiczami, którzy "podprowadzą" nas pod sztolnię.
Jedziemy na parking pod Włodarza. Robimy sobie pamiątkowe zdjęcie
i żegnamy kolejnych klubowiczów: Asię, Grzegorza i Wojtusia, którzy jadą zwiedzać Wrocław. Asia będzie wspominała studenckie lata spędzone w tym pięknym mieście. I tu przechodzimy z przewodnikiem podziemne korytarze. Część trasy po zalanych fragmentach sztolni przepłynęliśmy łódką.
Część naziemną kompleksu przeszliśmy w mniejszym składzie ponieważ pożegnaliśmy następnych uczestników spotkania. W naziemnej części która wiedzie ścieżką przez las zobaczyliśmy m. i n torowiska kolei, fundamenty magazynów i składy pozostałego cementu.
Naszym wspólnym zdaniem brakowało opisów poszczególnych obiektów. Trasa była dobrze oznakowana. Kończymy nasze Sudeckie spotkanie w miejscu gdzie naziści rękami więźniów chcieli stworzyć podziemne miasto.
Dorotka i ja dziękujemy wszystkim uczestnikom spotkania za stworzenie(zresztą jak zawsze) miłej i przyjaznej atmosfery. Dziękujemy, że chętnie korzystacie z naszych zaproszeń, że chcecie poznawać Sudety i ich historię. Liczba klubowiczów, którzy przyjeżdżają na nasze spotkania motywuje i zachęca nas do organizowania dalszych spotkań sudeckich. Duże podziękowania dla anij za zorganizowanie materiałów promocyjnych. Jeszcze raz dziękuję Markowi za pracę i czas poświęcony klubowi. Pozdrawiamy Wszystkich, dziękujemy i zapraszamy na IV spotkanie w Sudetach.
Tu nasze fotki:
https://plus.google.com/photos/10033055 ... 9155733169
goska:
https://plus.google.com/photos/11352024 ... 6967342257
Katarynka:
https://picasaweb.google.com/1031643500 ... OL0_8Gd7wE#
pantadziu:
https://picasaweb.google.com/1156756074 ... directlink
Grzegorz:
https://plus.google.com/photos/11045940 ... _HykdnclwE
Aga DG:
https://picasaweb.google.com/1015094782 ... tkSudeckie
ania.:
https://plus.google.com/photos/11465346 ... 4958258673
ninik:
https://picasaweb.google.com/doninik32/ ... redirect=1#
https://picasaweb.google.com/doninik32/ ... redirect=1#
https://picasaweb.google.com/doninik32/ ... ki11052014#
Adamek:
https://picasaweb.google.com/1082271208 ... 911Maj2014
spacerowicz:
https://plus.google.com/u/0/photos/1033 ... 4701593649
heathcliff:
https://plus.google.com/photos/11745808 ... banner=pwa
https://plus.google.com/photos/11745808 ... banner=pwa
https://plus.google.com/photos/11745808 ... banner=pwa
Robert J:
https://picasaweb.google.com/1179017674 ... directlink
Było jak zawsze suuuper i śmichy hihi wieczorne jak zwykle niezapomniane :> Góry Sowie są piękne, zamki, tajemnice i przepiękne widoki, wiosenna zieleń, pola rzepaku wszędzie widoczne. My w drodze powrotnej pojechaliśmy jeszcze zobaczyć zamek Książ w Wałbrzychu, jest niesamowity, trzeci co do wielkości zamek piastowski z pięknymi ogrodami i znów tajemnice, podziemia, może kiedyś będa udostępnione...
przynajmniej coś się dowiedziałam i zobaczyłam nowego.
