Góry-Szlaki

Noel pisze:60 % technika i siła, 40 % psychika...

Znajdą się też tacy u których 99% siła i 1% reszta.

jck pisze:1% reszta

Partycja pisze:jck powiedział/-a:
1% reszta

Ale to nie o mnie chodzi , chyba ...

U mnie jak na razie proporcje są następujące:

1 % - technika
10 % - siła
39 % - psychika
50 % - szaleństwo

Muszę teraz mocno popracować nad zmniejszeniem dysproporcji między pierwszym a ostatnim składnikiem

Znajdą się też tacy u których 99% siła i 1% reszta.

99% szaleństwo i 1% pomyślunek to cechy jednego kolesia z Łodzi,który zszedł bez niczego do jaskini Szpatowców,a później z niej wyszedł,również bez niczego.

To jest jazda

U mnie nie wiem jak to się rozkłada, ale uważam, że zdrowy rozsądek i rozwaga powinna przodować.

igi pisze:. Boję się, ale jestem wstanie racjonalnie funkcjonować

ja mam tak samo, odczuwam lęk lecz potraię nad nim zapanować

Jeśli chodzi o lęk wysokości czy przestrzeni to również go odczuwam.Myślę też, że zmnienia się on z wiekiem. Im człowiek jest starszy tym bardzej rozsondny. Nie wiem jak bym sobie poradził w Tatrach ale gdy miałem 18 lat to byłem przypadkiem w Pieninach i wyszedłem na Sokolicę, a w wyniku młodzieńczej głupoty i brawury na szczycie stanąłem za barierkami na krawędzi po czym poczułem niesamowite uderzenie adrenaliny silniejsze niż strach.
Na szczęście z głupoty się wyrasta i z wiekiem przybywa rozumu. Dlatego teraz najważniejsze w górach dla mnie jest to żeby wrócić.

Jak wielu ja na brak lęku wysokosci także nie narzekam Tyle tylko, że u mnie objawia się on w ten sposób, że póki co w gorach daję sobie spokojnie z nim radę (co najwyżej adrenalina zmusza mnie do zwiększenia ostrożności i spowolnienia ruchów) - gorzej natomiast wypadam na wszelkiego rodzaju drabinach i rusztowaniach - tu powyżej 2-3 metrów zaczynają się dziać ciekawe rzeczy ze mną
Dodam jeszcze tylko, że póki co w górach (tatrach) tak na prawdę odczuwałem lekki "niepokój" tylko na kościelcu - ale w tym roku zamierzam zrobić część orlej więc pewnie będęmusiał zweryfikować powyższe stwierdzenie

gorzej natomiast wypadam na wszelkiego rodzaju drabinach i rusztowaniach - tu powyżej 2-3 metrów zaczynają się dziać ciekawe rzeczy ze mną
Dodam jeszcze tylko, że póki co w górach (tatrach) tak na prawdę odczuwałem lekki "niepokój" tylko na kościelcu - ale w tym roku zamierzam zrobić część orlej więc pewnie będęmusiał zweryfikować powyższe stwierdzenie

Na Orlej przełamiesz spokojnie twój lęk.....Ja właśnie dzięki temu szlakowi przełamałem jakiekolwiek trawersy,bardzo ostre zejścia czy podejścia.No i drabiny i klamry przyzwyczaiły mnie do lęku przestrzennego
Zrób chociaż odcinek Zawrat-Kozi Wierch a nie pożałujesz.

Rodzeństwo mi odradza właśnie ten odcinek, że niby tam jest "najkonkretniej".
A jeszcze raz wracając do leku - idę sam i najbardziej na dzień dzisiejszy boję się samego siebie - wiadomo idąc z kimś zawsze jest jakiśdoping z tej drugiej strony i motywacja - a tak boję się, że w pewnym momencie wymieknę i nie będę miał nikogo kto by mnie pociągnął dalej (tak miałem na rysach parę lat temu idąc z siostrą, że ja ją a ona mnie dopingowała do dalszego marszu).

Khatz - a ja właśnie mam odwrotnie - jak ide sam to zajde dalej niż idąc z kimś kto ma duze obiekcje - jestem za miekki i nie chce nikogo wciagać w miejsca budzące strach, ulegam i zawracamy.

Sęk w tym, że ja jeszcze nigdy nie miałem okazji tak na prawde iść samotnie w góry i dlatego nie wiem czego się mogę po sobie spodziewać w takiej sytuacji

Jak zawsze wszystko okaże się dopiero na miejscu - także dopiero po powrocie będę wiedział coś więcej na ten temat i na pewno podzielę się spostrzeżeniami

Więc życzę powodzenia i dobrej pogody