Dlaczego chodzicie/ zaczęliście chodzić po górach?

Tu możesz porozmawiać ogólnie o turystyce górskiej, nie związanej z żadnym z pasm, znajdziesz informacje ważne dla rozpoczynających przygodę z górami, porady innych użytkowników, porozmawiasz o problemach, z którymi borykają się miłośnicy gór, zagrożeniach związanych z górską turystyką.

Moderatorzy: adamek, HalinkaŚ, Moderatorzy

Anonymous

Post autor: Anonymous » 12 lutego 2011, 21:40

OOO to super, dzielny chłopczyk . My w tym roku wybieramy się na wakacje w Góry Stołowe więc na pewno też trochę pochodzimy ...
Awatar użytkownika
PiotrekP
Administrator
Administrator
Posty: 8703
Rejestracja: 22 kwietnia 2009, 11:33
Kontakt:

Post autor: PiotrekP » 13 lutego 2011, 9:04

agulka7 Jak będziecie w Górach Stołowych to daj znać to może się gdzieś razem pospacerujemy. To są naprawdę piękne góry i nie spotykane w innych regionach.
Góry są piękne i niech takie pozostaną.

Nasze Wędrowanie
Anonymous

Post autor: Anonymous » 13 lutego 2011, 20:54

Własnie w tych górach jeszcze nie byłam ani razu, więc zamierzam tam spędzić całe dwa tygodnie !!!
Anonymous

Post autor: Anonymous » 28 października 2012, 20:32

Nieraz zadają wam to pytanie...Dziś rozprawiłem się z tematem, "po co chodzimy w góry?" Wiele osób nie znających gór, ani nie uprawiających turystyki nie jest w stanie zrozumieć naszej fascynacji, przedstawiam więc mój punkt widzenia, zapraszam do poczytania i komentowania bloga, wyrażenia swoich motywacji pod wpisem, a komu się spodoba niech"polubi"...http://marekowczarz.pl/po-co-chodzimy-po-gorach/

Edit: post przeniesiony do właściwego wątku - Zbychu
Anonymous

Post autor: Anonymous » 30 października 2012, 10:35

Mój powód zamiłowania do gór jest dość prozaiczny, lubię poprostu mieć całe życie pod górę :)
bton1

Post autor: bton1 » 30 października 2012, 10:45

Żona mnie wyciągneła po raz pierwszy:) A teraz wyciągamy się nawzajem, bo ciężko wytrzymać bez gór..

No i kiedy ciało się męczy głowa odpoczywa. Tak jak nigdzie i nigdy. Ten stan umysłu można osiągnąć tylko w górach :>
Anonymous

Post autor: Anonymous » 31 października 2012, 11:35

A ja zaczęłam chodzić za sprawą cioci, która w góry jeździ co roku, jak nie częściej. Jeszcze za dzieciaka pojechałam z nią i rodzicami na wakacje, i tak się zaczęło. Teraz jeżdżę, kiedy tylko mogę;) Najbardziej lubię Tatry!!!!
Anonymous

Post autor: Anonymous » 31 października 2012, 23:08

Miłoscią do gór zaraził mnie mój chłopak. Były chłopak właściwie. Cóż - chłopak sobie poszedł, miłość do gór została :)
Awatar użytkownika
Królik
Turysta
Turysta
Posty: 6291
Rejestracja: 22 lipca 2007, 23:27

Post autor: Królik » 31 października 2012, 23:11

Kalinka zapraszam do działu "Przedstaw się..."
Taka forumowa tradycja :)
dorokusai

Post autor: dorokusai » 01 listopada 2012, 7:10

Ja w sumie przez przypadek zacząłem chodzić po górach , tak jakoś wyszło :) teraz nie mogę bez nich żyć , odnalazłem tam spokój i wyciszenie , dla mnie to taka odskocznia od szarej rzeczywistości i od życia codziennego.
Anonymous

Post autor: Anonymous » 01 grudnia 2012, 13:39

Temat bardzo chwytliwy i ilu piszących tyle powodów.Najprostszy powód by wyjść- BO SĄ!(ktoś to napisał). Znajomy kiedyś uzupełnił,dlaczego akurat w zimie- bo nie ma komarów. Też racja. Ale w górach jest też niezwykła mistyka i magia, mistyka kojarzy się z czymś pozytywnym, magia odwrotnie. Całe nasze życie przeplatane jest dobrem i złem, choć niektórzy negują już istnienie tych dwóch pojęć, niemniej istnieją one i to właśnie one w sposób pośredni wyganiają nas w góry. Dlaczego? Przeważnie szukamy dobra, które w jakiś sposób oczyści nas ze zła zalewającego w dolinach i nizinach. Ktoś mi dawno powiedział że idzie w góry szukać Boga,...hm...coś w tym jest... Jezus również szedł w góry rozmawiać z Ojcem( Łk 6.12 ), najważniejsze wydarzenia w historii Kościoła miały właśnie miejsce na górze, powołanie apostołów( Mk 3.13), przemienienie (Mt 17.1 ) czy słynne Kazanie na Górze będące kodeksem moralności (Mt 5.1 ) .Tajemnica chrześcijaństwa również dopełniła się na górze (Golgota).
Góry nierozerwalnie związane są z mistyką czyli duchem, czyli czymś czego nie widać ale wiemy ze istnieje w jakiś niewytłumaczalny sposób pchają wielu z nas w swoje objęcia . Trudna to miłość (bo o niej również można powiedzieć w odniesieniu do gór), wymagająca, czasami żądająca ofiar( wtedy ratownicy je znoszą) ale też oferująca niesamowite przeżycia dla tych ,którzy pokonując własne słabości mogą zakosztować jedynego chyba w swoim rodzaju "przyjemności" zobaczenia owego cudu narodzin dnia następnego, będąc na szczycie góry...właśnie góry. Często oglądam wschód słońca z najwyższej wieży na kopalni ,ale to nie to samo.Również swoistą "przyjemnością" jest przyjście po wielogodzinnej wędrówce, czasami w skrajnie trudnych warunkach(śnieżyca ,deszcz), do schroniska , ostatkiem sił otwierasz drzwi a ciepło z palącego się kominka na jadalni zaczyna działać jak najlepszy środek nasenny, a Ty przez pierwsze 10 minut nie potrafisz nawet zdjąć plecaka bo tworzycie jedną całość, i jesteś w tym momencie prze szczęśliwy, prawie jak ten ,który w Media Markecie dostał z wyprzedaży jeden z dwóch telewizorów plazmowych 50 cali ,a chętnych było tysiące. Prawie.
W górach najlepiej poznaje się drugiego człowieka , nie ma miejsca na pozory, udawanie ,góry weryfikują nasze postawy. Góry weryfikują nas często we własnych oczach, obnażają bezlitośnie nasze charaktery, uwypuklają wady i zalety ,te pierwsze częściej.i mówimy tu oczywiście o tych ambitnych górach a nie pensjonatach w dolinach.
Ale też coraz częściej zdarza się że ludzie zabierają ze sobą w góry ten cały chłam z kiepskiego życia , i pod pozorem szukania czegoś lepszego zalewają tandetą tę świętość wędrowania. Można to łatwo poznać po przykryciu z najwyższej półki i braku rozmowy, życzliwości, kultury. Kiedyś to się zatrzymywało na Krupówkach , dziś wdziera się na szlaki. Kiedyś schronisko było schroniskiem z prawdziwego zdarzenia gdzie św.Piotr z piosenki SDM-u czekał z herbatą, dziś schronisko przypomina nędzną dyskotekę w środku świętych gór.
Tych pozytywnych zjawisk ja szukam w górach, tych negatywnych staram się unikać, coraz częściej schronisko zaczyna zastępować namiot...lub krzak.
Nawet piwo wypite w prawie pustej jadalni ale z Człowiekiem potrafi być poezją ,której warto zakosztować.
Kto raz zakosztował gór, a one głęboko zapadły w duszę, ten zawsze będzie tam wracał.
Anonymous

Post autor: Anonymous » 18 stycznia 2013, 12:00

Każdy ma swoją historię oraz swój powód dzięki któremu zaczął chodzić po górach. Poza tym bardzo często w początkowej fazie kieruje nami ciekawość, chęć poznania czegoś nowego-w tym przypadku pokonania szlaku. Potem człowiek stopniowo zaczyna się w to wkręcać.
ODPOWIEDZ