Ja się trochę wstydzę tej opowieści... Tzn. nie opowieści, ale miejsca, gdzie ją snuję. Lepszego nie znajdziesz (chyba?) Wiesz, czasami tu (na forum) taka cisza panuje... No fakt, ale to nie znaczy, że Cię nie czytamy. A że nie zawsze odpisujemy...ja nie lubię pisać, wolę czytać, słuchać, rozmawiać...

Odgrzana kotlety, jak każda strawa, nie smakują tak jak powinny, daleko im do pierwotnego łechtania podniebienia, potrafią nawet wywołać niestrawność. Tak czy owak jeden z takich kotletów sobie odgrzałem. Ufam, że nie zaszkodzi... Kotlety może nie, ale relacja zajmująca...fajnie było znowu przeczyt...

Wiolcia pisze:Ech, piękne te Twoje wspomnienia, Jolu! Aż zazdroszczę tylu przygód i tylu odwiedzonych miejsc.

Wiolu, wszystko przed Tobą , za około 20 lat Ty będziesz pisała wspomnienia i pewnie też będą piękne.
Teraz właśnie na nie "pracujesz".

Dżola Ry pisze:

Robert J pisze:i tradycyjnym już biegiem dookoła wieży w samych slipach

Nie uwierzę, dopóki nie zamieścisz zdjęcia!

Są w galerii, link pod postem Roberta

Faktycznie a ja zapatrzyłam się na fotkę nr 1 i 7

A Strzępek gdzie???
Piękne te bukowe lasy, mam taki w pobliżu i uwielbiam włóczyć się po nim, ale oczywiście takich cudnych fot nie zrobię.

Do tej pory szczery podziw miesza się nam z myślami o lekkomyślności, w kontekście ewentualnych chorób dzieci. Może tak jak ja, woziła ze sobą ogromną apteczkę, z dużymi zapasami leków, które na szczęście nigdy nie były mi (nam) potrzebne. Ale masz rację, co innego jechać do małej miejscowości, gdz...

Jak to dziwnie brzmi dla mnie Dzieciaki glownie siedzialy na drzewach a ona tanczyla wsrod traw. A kiedy szykowała dzieciom posiłki? Czy robiła pranie? i gdzie? Skąd brała jedzenie? A jeśli miała gospodarstwo - ogród, pole, kury itp to po pracy w obejściu miała jeszcze siłę "tańczyć wśród traw"? Jak...

Mosorczyk pisze:Dobrze, że mieliście chociaż bardzo dobrą atmosferę, bo ta zima strasznie brzydka tam jest

Protestuję - było pięknie!!! Wiem, że może być lepiej, ale nie ma co narzekać!

Mosorczyk pisze:Jakkolwiek było, na zdjęciach widać mnóstwo szarówy .

Zdjęcia nie zawsze oddają to, co widać "gołym" okiem.

Dani teraz każdy kto przeczyta Twoje słowa, będzie wiedział, że patrzysz na ludzi sercem... To się dało zauważyć już przy pierwszym spotkaniu, w trakcie witania się. To niezwykle ciepłe spojrzenie i serdeczność, spokój, uśmiech w trakcie obserwacji, mówi samo za siebie. Relację czyta się jak poezję...

Dżola Ry pisze: udało mi się kupić jednorazówki ( swoją drogą - beznadziejne!)

Bo to naprawdę były jednorazówki, jeden sik i do kosza

Wspominaliśmy Cię, więc jakbyś była z nami
Aparat mi się "wybrakował"

Dżola Ry pisze: stertę pieluch tetrowych

podziwiam, ja wolałam kupić jednorazowe
Cudne te fotki, cudne wspomnienia...

Dżola Ry pisze:Leżą w bagażniku od 2 lat! Jakoś serca do nich nie mam. Jak wzięłam parę razy w góry, to głównie dociążały mi plecak
Ale nie wykluczam, że się jeszcze nawrócę

Jola woli "na krakowiankę"